یزش موهای مژه می‌تواند ناشی از انواع التهاب موضعی و عفونت‌ها، بیماری‌های خود ایمنی، بعضی از تومورهای لبه پلک، بیماری‌های داخلی و غدد، وضعیت روحی و روانی و میزان استرس‌های وارده به فرد و نیز عوارض مصرف برخی از داروها باشد.

با توجه به پریود زمانی و شکل بالینی ریزش مژه‌ها و نیز شدت ریزش و وضعیت سلامت هر فرد، ممکن است یکی از عوامل فوق عامل ریزش باشند.

بعضی اوقات در حالت‌های عفونت شدید باکتریایی (مانند تب مخملک) نیز ریزش و کم‌ پشتی مژه‌ها قابل مشاهده است که البته بعد از رفع بیماری، قابل برگشت است. البته عفونت‌های ناشایع‌تری از قبیل سل پوستی یا جذام نیز باعث ریزش‌های خاصی در ابرو و مژه‌ها می‌شوند که در بیماران معدودی قابل بررسی است و جزو علل شایع بیماری محسوب نمی‌شوند.

یکی دیگر از علل شایع ریزش مژه‌ها، ریزش موی سکه‌ای (آره‌آتا) است. در این حالت تمام یا قسمتی از مژه‌ها به ‌طور ناگهانی خالی می شود. این حالت می‌تواند در ناحیه‌ ابرو و کف سر و … نیز رخ دهد. این حالت یک بیماری ایمنی محسوب می شود و با توجه به شدت بیماری، درمان‌های خاصی را می‌طلبد.

بیماری‌های داخلی و هورمونی از جمله کم ‌کاری و پرکاری تیرویید. کم‌کاری هیپوفیز و کم‌کاری غده پاراتیرویید نیز در تعداد معدودی از بیماران قابل بررسی است.

مصرف طولانی مدت برخی داروها از جمله داروهای ضد کلسترول، ضد انعقاد خون ، ضد تیرویید، ایندرال، والپروییک اسید. ریزش مژه‌ها به دنبال مصرف کوکائین نیز گزارش شده است.

مسمومیت با داروهایی مانند بیسموت، آرسنیک و مصرف زیاد ویتامین A در بیمارانی خاص.

رژیم‌های لاغری بسیار کم کالری یا سوء تغذیه.

انواع کم خونی (آنمی) به ویژه کم خونی فقر آهن و کم خونی داسی شکل.

بیماری‌های مزمنی مانند آکنه، روزاسه و پسوریازیس در بیمارانی که علایم دیگر بیماری را داشته باشند.

رادیوتراپی برای تومورهای چشم، آسیب‌های حرارتی (چه گرما و چه سرما) در ناحیه پلک‌ها و حاشیه پلک‌ها، مثل انواع سوختگی و نیز فریز کردن پلک ها.